بنام خداوند ایران زمین خداوند روس و خداوند چین

بنام خداوند ایران زمین   خداوند روس و خداوند چین اگه قرار باشه همه دنیا برن جهنم ،ما ایرانیا(شیعه ها) بریم بهشت!!!پس این عدالت خدا کجاست
 من موندم،این مردم دنیا  طی 1430 سال چرا برای فرار از جهنم هیچ کاری برای خودشون نکردن
الان حدود 7.5 میلیارد جمعیت روی زمین داریم
اگه متوسط جمعیت زمین رواز اون زمان تا الان سالانه1 میلیارد نفردر نظر بگیریم
1،000،000،000*1400=1،400،000،000،000
تازه 30 سال رو در نظر نگرفتیم
جمعیت هزاران و شاید هم میلیونها سال قبل از اسلام رو در نظر نگرفتیم

جدای از این !
یه سوال دیگه دارم...چرا خدای اسلام در کتابش صحبتی از دین بودا نکرده و اسمی ازش نیاورده...در حالی که میدونیم بودا (مراجعه به این لینکhttp://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%88%D8%AF%D8%A7) با اعتقاد به هشت چیز۱. درک صحیح ۲. تفکر صحیح ۳. صحبت صحیح ۴. فعالیت صحیح ۵. امرار معاش صحیح ۶. تلاش صحیح ۷. اندیشه صحیح ۸. تمرکز صحیح  راه درستی را برای خروج از سختی و مشکلات برای مردم زمان خودش ،خدمت بزرگی به انها انجام داده
آیا موقعیت جغرافیایی باعث این نمیتونه شده باشه؟
از این هم بگذریم
تکلیف این همه مسیحی و کلیمی و....که در این دنیا هستند و بودند وخواهند بود چه خواهد شد؟
اصلا نمیخوام وارد بحث زبان بشم که دیگه همه میدونید (مخصوصا با این نظریه جدید که در تلویزیون ایران گفته در بهشت فقط زبان زبان عربیست وزبانهای عجمی زبانهای جهنمیست
http://www.youtube.com/watch?v=bzaQQsNAWgA
با این فرضیه که دیگه دخل خود مسلمونا هم اومده
اون مسلمون چینی یا اروپایی یا آفریقایی....چه به سرشون خواهد اومد؟
یعنی بهشت مال مسلمونهای واقعی (یعنی واقعی واقعی که فقط خدای اسلام میدونه)که عربی بلدن میشه؟
تبعیض نژادی اونهم در نزد خدا؟...
از این هم بگذریم
یه موضوع دیگه هم هست
مسلمونهایی که دروغ ،تهمت،غیبت ،و خیلی از کارهایی که در شرع اسلام حرام است رو انجام میدن ،اونها هم یه تعدادیشون باید در جهنم جا بگیرین دیگه درسته؟
پس به نظر شما فضای بهشت بزرگتره یا جهنم؟
بیایید خیلی رو راست در مورد این گزینه ها صحبت کنیم
ذات دین خوب هست
چرا که دلیل پیدایش دین (هر دینی)در زمان خودش برای از بین بردن زشتیها،پلیدیها،بدبختی ها و....که وجود داشته بوده و تمام ادیان زمانی که به عنوان یه ابزار به دست قدرت طلبان افتاده به فساد کشیده شده.
و در تمام این ادیان وعده  ظهور یک منجی به پیروان داده شده،این موضوع هم در جای خودش جای بحث داره(یه سرچ در مورد منجی در ادیان دیگر در گوگل خیلی کمکتون میکنه)
اگر بعضی دوستان روی یه سری از مسائل رساله دست میزارن و توضیحات میدن اینو توهین به اسلام تلقی نکنیم
واقعا در موردش فک کنیم
در پایان شعری از شیر دخت ایران هیلا صدیقی گرامی

سبز است دوباره
از خاکم و هم خاک من از جان و تنم نیست                       انگار که این قوم غضب هم وطنم نیست
اینجا قلم و حرمت و قانون شکستند                          با پرچم بی رنگ بر این خانه نشستند
پا از قدم مردم این شهر گرفتند                           رای و نفس و حق همه با قهر گرفتند
شعری که سرودیم به صد حیله ستاندند                          با ساز دروغی همه جا بر همه خواندند
با دست تبر سینه این باغ دریدند                               مرغان امید از سر هر شاخه پریدند
بردند از این خاک مصیبت زده نعمت                         این خاک کهن بوم سراسر غم و محنت
از هیبت تاریخی اش آوار بجا ماند                              یک باغ پر از آفت بیمار بجا ماند
از طایفه رستم و سهراب و سیاوش                              هیهات ! که صد مرد عزادار بجا ماند
از مملکت فلسفه و شعر و شریعت                       جهل و غضب و غفلت و انکار بجا ماند
دادیم شعار وطنی و نشنیدند                              آواز هر آزاده که بر دار بجا ماند
دیروز تفنگی به هر آینه سپردند                         صد ها گل نشکفته سر حادثه بردند
خمپاره و خون بود و شب و درد مداوم                           با لاله و یاس و صنم و سرو مقاوم
آن دسته که ماندند از آن غافله ها دور                            فرداش از این معرکه بردند قنائم
امروز تفنگ پدری را در خانه                                بر سینه فرزند گرفتند نشانه
از خون جگر سرخ شد اینجا رخ مادر                 تب کرد زمین از سر غیرت که سراسر
فرسود هوای وطن از بوی خیانت                   از زهر دورغ و طمع و زور و اهانت
این قوم نکردند به ناموس برادر                     امروز نگاهی که به چشمان امانت
غافل که تبر خانه ای جز بیشه ندارد                از جنس درخت است ولی ریشه ندارد
هر چند که باغ از غم پاییز تکیده                       از خون جوانان وطن لاله دمیده
صد گل به چمن در قدم باد بهاران               می روید و صد بوسه دهد بر لب باران
ققنوس به پا خیزد و با جان هزاره                 پر میکشد از این قفس خون و شراره
با برف زمین آب شود ظلم و قساوت                     فرداش ببینند که سبز است دوباره